ทำไมลูกน่ารักกับทุกคน ยกเว้นคนที่บ้าน!?
ทำไมลูกน่ารักกับทุกคน ยกเว้นคนที่บ้าน!? ทำไมเจ้าตัวเล็กกลับบ้านมาทีไรกลายร่างเป็นเด็กขี้โมโห พูดห้วน ไม่อยากคุย หนำซ้ำบางทีถึงขนาดหลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้กับคนที่บ้านอย่างเห็นได้ชัด ทั้งที่จริงแล้วคนในบ้านควรเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด หรือคำว่า ‘บ้าน’ ในสายตาลูกน้อยอาจไม่ได้ให้ความรู้สึกปลอดภัยหรืออบอุ่นอย่างที่ควรจะเป็น? วันนี้เราขออาสาพาคุณพ่อคุณแม่มาไขข้อข้องใจของคำถามที่ว่า ‘ทำไมลูกน่ารักกับทุกคน ยกเว้น คนที่บ้าน?’ ด้วยเช็กลิสต์ 5 ข้อ ที่ทำให้เข้าใจว่าทำไมบ้านอาจไม่ใช่ Safe Zone ของเจ้าตัวเล็ก เพราะบ้านไม่เคยให้พื้นที่ “ความสบายใจ” เมื่อออกไปใช้ชีวิตนอกบ้าน เด็ก ๆ ต้องคอยเก็บอารมณ์ ต้องฝึกเป็นเด็กดีเพื่อเข้าสังคม ต้องพยายามเป็นเด็กเรียบร้อย มีมารยาท และต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์มากมาย แน่นอนว่าการต้องปรับตัวอยู่ตลอดเวลาหลายครั้งก็ทำให้พวกเขาเหนื่อยล้า เวลากลับมาถึงบ้านเด็ก ๆ ก็แค่อยากเล่นสนุก ผ่อนคลาย ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ แต่เมื่อจุดพักใจเดียวของพวกเขาเลือกที่จะดุแทนที่จะปลอบโยน เปรียบเทียบแทนที่จะให้กำลังใจ ตะโกนใส่แทนที่จะพูดคุยอย่างนุ่มนวล หรือแม้แต่การไม่ให้โอกาสเขาได้อธิบายเมื่อทำผิดในบางเรื่องและเลือกที่จะตัดสินว่าเขาผิดไปเลย ความเป็น Safe Zone ของคำว่า ‘บ้าน’ ก็อาจหายไป เพราะบ้านสำหรับเขาจะไม่ใช่สถานที่สำหรับการพักผ่อน ไม่ใช่ที่สำหรับการเป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่ที่ที่จะเล่นสนุกได้ สุดท้ายเมื่อความสบายใจหายไป ความไว้วางใจก็ลดลง กลายเป็นแค่คนที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน แต่ไม่ใช่บ้านของกันและกันอีกต่อไป คนในบ้านมักสร้างบรรยากาศ […]
